Bidden met een Roma familie

Op een zon­dag­mid­dag in juli was ik de Sint-Jan. Het was er rus­tig, al wan­de­lend, voelde ik me verbon­den met Onze Lieve Heer. Er heerste een sterke medi­ta­tieve, devote sfeer.

Toen ik een klopje op mijn sch­ou­der kreeg, was ik aangenaam verrast, keek in de ogen van een mooie vrouw, zag ik haar kin­de­ren, twee jongetjes en een meisje. Op de ach­ter­grond was haar man. Een Roma familie! Met aan het hoofd deze prach­tige vrouw. Lang zwart haar en donker bruine ogen. Haar lange gewa­den en siera­den accen­tu­eer­den haar schoon­heid.

Broe­der, mogen wij in die mooie (Sacra­ments) kapel bid­den. Ik had er eigen­lijk geen tijd voor... dus zei ik... gaan jullie maar naar de iconen kapel, ik kom er aan, dan zullen we samen bid­den.

Enige tijd later... dacht ik, waarom ook niet. De koster maakte alle kaarsen aan in onze prach­tige Sacra­ments­ka­pel, alle lampen aan. Een feest voor de ogen en het hart!

Ik ging terug naar de Iconen kapel, waar achter de gesloten deur, de hechte familie bid­dend en spelend, kaarsjes aan het bran­den waren. Samen brachten zij het Licht en hun hart, bij Onze Lieve Heer. ik wilde hen niet storen, ik genoot in stilte, van wat ik zag.

Even later klopte ik aan en zeg... Anna, je word verwacht in de Sacra­ments kapel. Haar ogen spraken boek­de­len.

Anna knielt en haar familie zit achter haar. We begroeten God, Anna heft haar armen ten hemel en haar zingende gebed, wordt als een echo, door haar lieve man beant­woord, haar kin­de­ren maken kruisjes en kussen hun duimen.
Haar gebed is soms smekend, dan weer uitbun­dig... haar man ant­woord in zachte dank.

Plot­se­ling is het stil!
Hier raakt God, de aarde... en deze prach­tige mensen aan... en ook mij. Wat een eer om deze Roma familie te mogen kennen.

Als we lang­zaam, groetend en dankend naar buiten gaan, komt Anna voor me staan... omarmt me en zegt dat ze van me houdt, dat is weder­zijds! In en door God verbon­den en zo aan elkaar. Dank U, God, voor deze prach­tige ont­moe­ting.

Kom ook maar eens naar deze mooie plek in de Sint Jan. Mis­schien ont­moe­ten wij daar elkaar en kunnen we, indien gewenst, samen bid­den en luis­te­ren naar wat ten diepste in ons hart aanwe­zig is. Van harte welkom!

+ broe­der Johannes