Een bericht van Hoop en Dankbaarheid
Hoewel lopen moeilijk gaat kan hij daarmee weer iedereen bereiken.
Lieve mensen,
Vandaag wil ik met jullie delen hoe mijn reis van ziekte veranderde in een wonder van hoop en geloof. Het begon met de diagnose van prostaatkanker, en ondanks het goede werk van mijn artsen, leek de weg vol wanhoop. Ik onderging behandelingen vol goede moed, maar de pijn en de bijwerkingen werden ondraaglijk. Het voelde alsof mijn einde nabij was, en ik besloot samen met mijn artsen om de behandeling te stoppen. De moed zonk mij in de schoenen en ik vreesde dat ik mijn 82ste verjaardag op 18 november niet zou halen.
Maar toen gebeurde er iets bijzonders. Mijn huisarts stelde voor om nog één keer de pijn te bestrijden, en ik bleef doorgaan. Terwijl ik bad, begon ik opnieuw te geloven in de goedheid van God. Langzaam kreeg ik de kracht terug om mijn werk voor het Apostolaat weer op te pakken, iets waar ik altijd met hart en ziel aan had gewerkt. Met de steun van mijn huisarts, familie en vrienden - en vooral door het geloof - voelde ik me genezen, niet van de kanker, maar in mijn geest en ziel. Het voelde alsof Onze Lieve Heer mij mijn leven teruggaf.
Wonder boven wonder ben ik nu in staat om zonder pijn te werken. Hoewel ik weet dat de kanker blijft, voel ik me gelukkig en dankbaar. Ik geloof dat het gebed, samen met de zorg van mijn artsen en begeleiders, mij de kracht heeft gegeven om verder te gaan.
Afgelopen zondag werd ik warm begroet door vele lieve mensen. We omhelsden elkaar en dankten God voor de mogelijkheid om mijn belofte aan het Apostolaat van Troost voort te zetten. De liefde en steun die ik heb ontvangen, zowel van de mensen om me heen als van God, zijn een bron van onbeschrijfelijke vreugde.
Zolang ik leef, zal ik er zijn voor iedereen die mij nodig heeft, zoals ik altijd heb beloofd. Mijn hart is vol dankbaarheid voor het vertrouwen dat jullie in mij en ons prachtige werk hebben gesteld.
Met liefde en geloof,
Broeder Johannes
