Een sprankje hoop

Beste vrien­den en onder­steunende ge­meen­schap,

De laatste weken zijn een acht­baan van emoties geweest, waarin ik me heb moeten buigen voor de uit­dagingen van het leven. Het is met een mix van zwaarte en hoop dat ik deze reis met jullie wil delen.

Mijn erva­ring in het zie­ken­huis was over­wel­di­gend hartverwarmend. De warme opvang die ik heb ont­van­gen, heeft me ge­sterkt te mid­den van de onzeker­heid. In het medisch circuit hebben we de be­ge­lei­ding van een toegewijde uroloog gekregen, die me bijstond in het begrijpen van de com­ple­xi­teit van de situatie.

Helaas heb ik te maken met de harde reali­teit van uitgezaaide pro­staatkanker. Na tal­loze onder­zoeken en consulten is de prognose voor de toe­komst voorzich­tig gesteld op een periode van één tot tweeëneenhalf jaar.

Maar te mid­den van deze donkere wolken is er nog steeds een sprankje hoop. Er zijn nog therapieën moge­lijk met o.a. oestrogeen en chemo­the­ra­pie. Dit geeft ons kracht om door te gaan, om elke dag te omarmen met liefde en vastbera­den­heid.

Ik wil jullie bedanken voor jullie steun en liefde in deze moei­lijke tijd. Laten we samen blijven vechten, hoop koes­te­ren en elk moment omarmen. Samen zijn we sterk.

Met warme groeten,

Broe­der Johannes