Je vrij voelen

Toen ik de afgelopen 5 mei een film zag over de be­vrij­ding van Neder­land, na de Tweede Wereld­oor­log, ontroerde mij de blijd­schap van de mensen. Zij lieten na vijf jaar span­ning, onder­druk­king, angst en hon­ger een uitbun­dige vreugde zien. Wat een oprechte blijd­schap.

Naast onze ge­zond­heid zijn vrij­heid, voedsel en sociale contacten be­lang­rijke ele­menten in ons leven. Dat rea­li­se­ren wij ons nu ook, na een periode van beper­kingen, die trouwens niet te ver­ge­lij­ken zijn met de beper­kingen van toen. Toch had­den veel jon­ge­ren, maar vooral de ouderen onder ons het moei­lijk doordat er geen contact was met familie. Wij weten nu dat die beper­kingen niet voor niets waren en nog steeds gedeelte­lijk aanwe­zig moeten zijn. Zeker wanneer wij de coronapa­tiën­ten op een ic-afdeling zien liggen of zelfs een familielid zijn kwijt­geraakt door dit gevaar­lijke virus. We zijn wel onder de indruk geraakt wat een besmette­lijke pandemie met ons kan doen. De blijd­schap die de mensen nu laten zien op de terrassen en in de winkelstraten van­wege meer bewe­gings­vrij­heid is dan ook een mooie reactie. Laten wij deze vrij­heid met elkaar delen ook wanneer alles weer 'normaal' is. Want dankzij die beper­kingen is ons veel leed bespaard ge­ble­ven.

Maat­schap­pe­lijke vrij­he­den zijn een goed recht wanneer deze binnen bepaalde sociale grenzen vallen, omdat wij altijd reke­ning moeten hou­den met de ander. Dat sociale aspect komt ook in de Bijbel voor waarin Jezus aangeeft hoe wij met onze naaste moeten omgaan. We zijn snel geneigd te zeggen dat we alles moeten, ook in deze. In onze jeugd hebben wij dat waar­schijn­lijk ook ervaren. Dat een kind soms dingen moet doen van zijn ouders, of op school, is een leidraad waardoor je gevormd wordt. Een weg die ouders bepalen uit liefde voor hun kind. Dat hoort nu eenmaal bij een opvoe­ding. Binnen het geloof gaat het niet om het 'moeten', maar om de liefde. Christus verkon­digt die liefde, hoe wij met elkaar moeten omgaan. In het lief­heb­ben vin­den wij elkaar en helpen de ander uit vrije wil. Maar, willen wij er voor de ander zijn? Binnen het geloof proberen wij Christus te volgen en zien Hem als de leidraad in ons leven. Waarin niet onze status be­lang­rijk is, maar onze naaste.

Mooie woor­den zal u mis­schien denken, maar toepassen wordt een ander verhaal. Wanneer we de Woor­den van Jezus serieus nemen dan wil dat niet zeggen dat het mak­ke­lijker wordt, maar wel een uit­daging om anders in het leven te staan. Zich vrij voelen, betekent niet, dat je jezelf boven de ander stelt waardoor de ander min­der be­lang­rijk wordt. Je vrij voelen zit in ons, dat komt van binnenuit.

Een inner­lijke vrij­heid is niet af­han­ke­lijk van mensen en regels. Dat wil niet zeggen dat wij de gestelde maat­schap­pe­lijke regels niet hoeven te volgen, na­tuur­lijk wel. Maar inner­lijke vrij­heid is je vrij voelen van angst, boos­heid, verdriet, beper­kingen, noem maar op. Die gevoelens zijn er wel, maar je lijdt er niet meer onder. Dan wordt het: je vrij voelen in gebon­den­heid met Christus en onze naaste. Hij zal ons troosten in liefde en ons verlossen van onze angsten en verdriet. Met deze gedachte kunnen wij ons mis­schien vrij voelen van zorgen. Een mooie weg om te proberen.

broe­der Diederik

foto: Victor Freitas