Saamhorigheid

Voor veel mensen in Europe is het een spannende tijd en las­tig om posi­tief te denken. Net het corona­vi­rus enigszins onder controle, zijn we nu getuigen van een af­schu­we­lijke oorlog. De waanzin van het kwade om over de ander te willen heersen. Een agressie die gaande is en geen on­der­scheid maakt tussen leven en dood waarbij de wereld­vre­de op het spel staat. Wanneer miljoenen mensen moeten vluchten omdat hun ste­den gebombar­deerd wor­den, dan ver­baas je je over het feit dat zoiets nog kan gebeuren. Onze be­trok­ken­heid heeft dan ook te maken dat deze oorlog heel dichtbij is en de wereld­vre­de bedreigd wordt. 

De afgelopen week sprak ik een man die boos was op God, omdat Hij dat allemaal toelaat. Inder­daad rijmt de wer­ke­lijk­heid van een oorlog - waarin de mens licha­me­lijk en gees­te­lijk lijdt en op de vlucht is om zijn leven te red­den - niet met de liefde van God. Althans wanneer wij zo men­se­lijk en stoffe­lijk ons oor­deel klaar hebben. Als mens hebben we dan ook veel vragen in ons ge­loofs­le­ven. Maar wanneer we de eerste brief van Johannes lezen, staat er dat God niet aanwe­zig is waar geen liefde is, want God is liefde. In zo’n verschrikke­lijke oorlog is God niet aanwe­zig. Oorlogen wor­den door de mens veroor­zaakt, zoals kleine ruzies binnen een gezin of familie. Macht over de ander willen hebben is blijk­baar in de mens gewor­teld. Het kwade ligt dan op de loer wanneer we niet in staat zijn met elkaar in gesprek te gaan en de waarde van het men­se­lijk leven te res­pec­teren. Paulus zegt o.a. in de brief aan de Romeinen 12, 9 - 12. “Haat het kwaad, houdt vast wat goed is... Acht anderen hoger dan uzelf”. 

Ik denk dat de gees­te­lij­ke aanwe­zig­heid van God zich o.a. laat zien in de saam­ho­rig­heid die we ont­wik­keld hebben om de ander bij te staan. Onze naasten lief­heb­ben is een opdracht binnen het chris­te­lijk geloof. Wanneer we dat kunnen, dan geeft het ons veel kracht, steun en moed om door te gaan. Zoals de Oekraїnse mannen en vrouwen de mentale kracht hebben om voor hun vrij­heid en land te vechten, zelfs tot de dood daarop volgt, maar hoop­vol zijn dat het goede zal over­win­nen.

Ook Christus ‘vocht’ tegen het kwade van de mens om het goede te laten zien in woord en daad. Zijn woor­den en daden wer­den ook tot zwijgen gebracht tot Zijn opdracht vervuld werd. Momenteel gedenken we in de veer­tig­da­gen tijd: Zijn lij­den en sterven, maar met een verlossend vooruit­zicht door Zijn opstan­ding die wij met Pasen vreug­de­vol gedenken. Zijn dood werd omgezet in “leven” voor hen die Christus willen volgen.

Ik hoop en bid dat alle gesneuvel­den van Oekraїne, maar ook de jonge gesneu­velde Russische soldaten die moesten vechten - dat door het geweten­loze kwaad werd opgelegd - het ware Licht mogen aanschouwen. Jezus geeft aan ons een verlossende bood­schap mee met de woor­den: ‘Ik ben de opstan­ding en het leven...”. (Joh.11, 25-26) Wanneer wij dat geloven dan wor­den de nabe­staan­den van de over­le­de­nen getroost, maar neemt hun verdriet en pijn niet weg. Het ware leven vin­den wij in de opgestane Christus. Laat dat onze hoop en troost zijn.

Samen met broe­der Johannes wens ik u een gezegend Paas­feest.

Br. Diederik