Op zoek naar vergeving

Terwijl ik deze tekst schrijf, ligt het Paas­feest voor ons. Voor velen een chris­te­lijk feest dat gevoels­ma­tig dieper gaat - in ons per­soon­lijk geloof - dan het Kerst­feest. Kerst­feest vin­den wij een mooi sfeer­vol feest met een roman­tische ‘aankle­ding’, terwijl de weken voor Pasen momenten van be­zin­ning zijn. Maar het ene feest kan niet zon­der het andere.

Zelf ervaar ik de Stille Week voor Pasen ook als een be­zin­ning op mijn leven dat door Passie­mu­ziek op de radio, concerten of kerk­diensten wordt geaccen­tu­eerd. En niet te vergeten het tv-spektakel The Passion, dat duizen­den mensen trekt. Alles ter her­in­ne­ring aan het lij­den en sterven van Jezus Christus. Waar ligt onze fascinatie voor dit lij­den?

Dit men­se­lijk lij­den en sterven van Jezus laat ook onze ver­gan­ke­lijk­heid zien. Maar een ver­gan­ke­lijk­heid met hoop. Wanneer wij dage­lijks de wereld inkijken, wor­den wij gecon­fron­teerd met dra­ma­tische gebeur­te­nissen waarin mensen weinig hoop meer hebben. Het lijkt alsof wij geen tijd meer hebben dat leed te bevatten. Maar, wat is dan de reden dat wij ons jaar­lijks, we­reld­wijd, wel bezig­hou­den met het lij­den en sterven van Jezus? Is dat onze hoop­volle ver­wach­ting naar Heil, dat ons brengt tot God?

Vorig jaar zag ik een man in de kerk zitten met zijn Rozen­krans in zijn han­den. Hij was in gedachte en gebed. Ik vroeg hem te mogen storen. Nadat ik me had voor­ge­steld, stelde ik hem de vraag wat de reden was om zo in gedachte te zitten. Hij ver­telde me dat hij op zoek was naar een innige wer­ke­lijk­heid met God, dat gepaard ging met een zondebesef en zocht naar een God­de­lijke ver­ge­ving. Deze man ver­telde me ver­der dat hij voor zijn daden een straf van God had ervaren, maar ver­telde me niet wat dat was. Dat liet ik zo.

Hij was teleur­ge­steld in pries­ters waar­van hij geen steun verwachtte. Te op­per­vlak­kig, zon­der hart, was zijn erva­ring. Er zijn helaas pries­ters die niet het her­der­schap met zich meedragen, althans de liefde niet kunnen laten zien die Christus bedoeld heeft. Deze teleur­stel­ling was voor hem een reden om zich afzij­dig te hou­den van de kerk. “Maar, hoe komt u dan in het reine met God?”, vroeg ik hem. Dat was voor deze man een knellende vraag en hij zocht daarop een ant­woord.

Jezus leert ons: dat wij een ver­ge­vende God hebben wanneer wij de weg van Hem volgen. “Als een Licht ben Ik in de wereld geko­men, opdat al wie in Mij gelooft, niet in duisternis blijft...”, Hij wijst ons de weg, dat wij door Hem tot de Vader komen. Door Zijn lij­den, sterven en opstan­ding wor­den onze zon­den ver­ge­ven. Een nieuw begin, een nieuw leven, dat is de vreugde van Pasen. Ook voor deze man, die zocht om een God­de­lijke ver­ge­ving. Nu moet ik gelijk denken aan de man die naast Jezus aan een kruis hing en Jezus erkende als zijn Ver­los­ser. Door zijn geloof werd deze man gered. Geloven betekent: durven aan­vaar­den wat Jezus gezegd en gedaan heeft. Na­tuur­lijk gaan veel dingen ons verstand te boven. Maar in de klein­heid van ons geloof mogen wij met blijd­schap zeggen: “De heer is mijn Herder, mij zal niets ont­bre­ken...” ( Ps. 23). Laat dat onze troost zijn.

Br. Diederik