Veel bezoekers van de Sint-Janskathedraal van ’s-Hertogenbosch komen uit alle windstreken van Nederland en daarbuiten. Deze kerk was voor Johannes en Diederik een geweldige plek om in gesprek te gaan met deze mensen.
Soms is het duidelijk te zien dat iemand verdriet heeft, maar ook andere willekeurige bezoekers vinden het vaak prettig met ons te praten over hun eenzaamheid, verdriet of hun geloof waarin de twijfel groot is. Twee middagen liep Diederik in de kathedraal en de overige dagen van de week Johannes.
Johannes en Diederik
in de Sint-Janskathedraal
Vaak zeggen we tegen elkaar: “Wat hebben we toch een prachtig werk”, tijdens een soort werkbespreking die wij houden in het Pumpke, een eetcafé aan de Parade, vlakbij de Sint-Jan. Na twee koppen koffie zijn we bijgepraat en keren daarna blijmoedig huiswaarts, omdat we verwonderd blijven over de aanwezigheid van Christus in onze gesprekken met de bezoekers van de Sint-Jan. “Waar twee of drie verenigd zijn in mijn Naam, daar ben Ik in hun midden”. Wanneer je dat zo ervaart en gelooft, spreken we niet over een dode God, maar over een levende God in de mens aanwezig.
Johannes is in aanleg een spiritueel mens, dat ook gevormd is door zijn leven waarin succes en verdriet ruimschoots aanwezig waren. Door zijn therapeutische kracht en inzicht heeft hij veel mensen kunnen helpen. Hij en ik zitten op één lijn wanneer het gaat over Christus in ons leven, verbonden met God de Vader. Ons ‘luisterend oor’ binnen het Apostolaat van Troost is gericht op de persoon of personen die voor ons staan, maar alles vanuit de liefde van Christus geïnspireerd.
Na een goed gesprek voelt het niet als ‘onze’ prestatie, maar wel als een grote zegen die ons gegeven wordt. Vaak spreken we onze verwondering uit hoe een gesprek kan verlopen: van verdriet naar opluchting tot blijdschap; van boosheid tot mildheid, van een uitzichtloosheid tot een sprankje hoop; van vertwijfeling in het geloofsleven tot een hoopvolle verwachting.
Werkbespreking in ’t Pumpke
Veel mensen zijn in vertwijfeling over hun eigen geloof, omdat de huidige geseculariseerde maatschappij haaks staat op datgene wat men vroeger heeft meegekregen. Maar ook dat men het gevoel heeft er alleen voor te staan.
Een reden te meer om er voor de ander te zijn.
