Van paal naar paal

Daar loopt hij dan in oeroud bos,
het is nog vroeg in de morgen.
Wandelend, langs glooiende akkers
en belopen paden, eeuwen oud.
Voor hem verheft zich de aarde,
bomen prikken door de wolken,
en raken zacht de Hemel aan.
Fluisterende stilte, mooie aarde,
hij zucht hem naar zich toe.
Wordt zich bewust van grote kracht.

Op ’n paaltje langs de weide,
zitten twee tjilpende musjes.
Met pretoogjes kijken zij hem aan,
hij glimlacht terug en stapt nabij.
Zij vliegen op naar de volgende paal.
Geduldig wachten zij op hem,
kijken hem aan en wassen zich.
Zeggen: leef en doe als wij.
Op naar de volgende paal.

Mijmerend wandelt hij verder,
de boodschap begrepen.
Verder moet en zal hij gaan,
van paal naar paal.
Twee voeten op de aarde,
hoofd omhoog,
het leven tegemoet.

+ broeder Johannes 2005